Obszary Natury 2000 nie są, ani nie powinny być barierą w prowadzeniu inwestycji infrastrukturalnych – czytamy w wyjaśnieniach resortu rozwoju regionalnego. Chcąc zrealizować przedsięwzięcie na tych terenach trzeba się jednak liczyć z koniecznością spełnienia kilku dodatkowych wymogów oraz dostarczenia większej ilości dokumentów i załączników.

Obszary Natury 2000 nie są, ani nie powinny być barierą w prowadzeniu inwestycji infrastrukturalnych – czytamy w wyjaśnieniach resortu rozwoju regionalnego. Chcąc zrealizować przedsięwzięcie na tych terenach trzeba się jednak liczyć z koniecznością spełnienia kilku dodatkowych wymogów oraz dostarczenia większej ilości dokumentów i załączników.

Ochrona na obszarach Natura 2000 opiera się przede wszystkim na ograniczaniu podejmowania działań mogących w znaczący sposób pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków roślin i zwierząt, a także w znaczący sposób wpłynąć negatywnie na gatunki, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000. Jednakże istnieją pewne okoliczności, w których organy administracji mają prawo udzielić zgody na realizację inwestycji ewidentnie szkodliwej dla przyrody obszaru sieci Natura 2000.

Ma to miejsce tylko wtedy, gdy spełnione są jednocześnie 3 warunki, określone w art. 34 ustawy o ochronie przyrody:

1. Występuje nadrzędny interes publiczny. Ważne jest jednak aby miał on charakter trwały i dotyczył np. ważnych aspektów bezpieczeństwa publicznego, warunków zdrowotnych lokalnych społeczności.
2. Brak rozsądnej alternatywy dla wybranego wariantu inwestycji.
3. Inwestor zapewni kompensację przyrodniczą, która zapewni integralność obszaru Natura 2000.

Przed wystąpieniem z wnioskiem o zezwolenie na budowę drogi, rurociągu, czy wysypiska śmieci inwestor będzie musiał wykazać, że wziął pod uwagę możliwe warianty lokalizacji inwestycji oraz wszystkie miejsca gdzie mogłyby wystąpić szkody i co najważniejsze, że jest w stanie części z tych szkód zapobiec, a w stosunku do nieuniknionych kolizji potrafi je zrekompensować w innym miejscu (np. zalesić teren co najmniej równy powierzchnią temu, który został zajęty przez inwestycję).

Informacje te powinny zostać zawarte w raporcie o oddziaływaniu na środowisko, który podlega ocenie właściwego urzędu. Zgodnie z wytycznymi MRR w zakresie postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięć współfinansowanych z krajowych i regionalnych programów operacyjnych, obowiązek sporządzenia raportu OOŚ zależy od stopnia oddziaływania danego przedsięwzięcia na środowisko. Wyróżniamy 3 grupy przedsięwzięć:

1. Przedsięwzięcia znacząco oddziałujące na środowisko, (np. produkcja farb, lakierów, środków ochrony roślin, budowa elektrowni, dróg ekspresowych, lotnisk, autostrad itp.). Sporządzenie raportu OOŚ jest w tych przypadkach obligatoryjne.

2. Przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko. Zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 2 UPoś przedsięwzięcia takie mogą, choć nie muszą, wymagać sporządzenia raportu OOŚ. W takich przypadkach właściwy organ administracji, w procesie tzw. „screeningu” powinien, na podstawie informacji o planowanym przedsięwzięciu dołączonych do wniosku, stwierdzić obowiązek sporządzenia raportu OOŚ wraz z określeniem jego zakresu (tzw. „scoping”).

3. Przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na obszary Natura 2000, nie będące przedsięwzięciami mogącymi znacząco oddziaływać na środowisko, a wymagającymi uzyskania jednej z decyzji określonych w art. 46 ust. 4 Upoś (np. o warunkach zabudowy lub zagospodarowaniu terenu, pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektu). Sporządzenie raportu OOŚ w tych przypadkach jest również fakultatywne.

Zgodnie z wytycznymi przedsięwzięcia z grup 2 i 3 będą mogły być realizowane dopiero po uzyskaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Co ciekawe uzyskanie tej decyzji będzie konieczne zanim jeszcze beneficjent uzyska decyzje np. pozwolenie na budowę drogi lub ustalającą lokalizację wysypiska śmieci.

 

Źródło: PAP