Zgodnie z przepisami unijnymi pierwszeństwo w wypłacie wszystkich świadczeń rodzinnych – w tym także świadczenia wychowawczego ma państwo w którym wykonywana jest działalność zawodowa. W przypadku zatrudnienia rodziców/opiekunów dwóch różnych państwach (np. praca wykonywana jest przez ojca dzieci w Holandii, matka dzieci pracuje w Polsce) brane jest pod uwagę miejsce zamieszkania dzieci.

 

W związku z powyższym, jeżeli współmałżonek pracuje w Holandii, a matka jest traktowana jako osoba aktywna zawodowo w Polsce (tj. pracownik najemny, osoba ubezpieczona w KRUS, osoba bezrobotna z prawem do zasiłku dla bezrobotnych lub wnioskodawcą za którą wójt, burmistrz, prezydent odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne) oraz w Polsce mieszkają dzieci, pierwszeństwo do wypłaty wszystkich świadczeń rodzinnych oraz świadczenia wychowawczego ma ustawodawstwo polskie. Decyzję w tej sprawie wydaje Marszałek Województwa. Holandia jako państwo drugie w kolejności może jedynie wypłacić tzw. dodatek dyferencyjny czyli nadwyżkę nad wysokość świadczeń przewidzianych przez ustawodawstwo polskie.

Polska jest również krajem pierwszym do wypłaty świadczeń w przypadku, kiedy pracownik polskiej firmy został oddelegowany do pracy za granicą, a składki na ubezpieczenie społeczne są odprowadzane w Polsce.