Wernisaż Wystawy O Wojskowych Obozach Internowania (8)

Wernisaż wystawy o Wojskowych Obozach Internowania

W czytelni Pedagogicznej Biblioteki Wojewódzkiej w Kielcach otwarto dziś wystawę „I nazywali to Wojskiem Polskim…! Wojskowe Obozy Internowania w Polsce (1982-1983)”. W wernisażu uczestniczyli marszałek Andrzej Bętkowski, radny Sejmiku Grzegorz Banaś, senator Krzysztof Słoń, wojewoda Zbigniew Koniusz, dyrektor Pedagogicznej Biblioteki Wojewódzkiej w Kielcach Sylwester Kasprzyk, przewodniczący Stowarzyszenia Osób Internowanych „Chełminiacy 1982” Tadeusz Antkowiak.

Ekspozycja składa się z 12 paneli. Jej podstawowym celem jest przywrócenie do społecznej pamięci wiedzy i historii o Wojskowych Obozach Internowania. Wystawa będzie również eksponowana w 6 filiach Pedagogicznej Biblioteki Wojewódzkiej: w Końskich, w Busku-Zdroju, w Pińczowie, w Kazimierzy Wielkiej, w Jędrzejowie, we Włoszczowie.

Wystawa została przygotowana przez dr Kamilę Churską-Wołoszczak, dr Katarzynę Maniewską oraz Piotra Wiejaka – pracowników Delegatury IPN w Bydgoszczy i wpisuje się w obchody 40-lecia utworzenia Wojskowych Obozów Internowania w Polsce.

W czasie uroczystości prelekcje wygłosili dr Marzena Grosicka z Delegatury Instytutu Pamięci Narodowej w Kielcach – „Represje wobec mieszkańców Kielecczyzny w okresie stanu wojennego 1981-1983” oraz Andrzej Adamczyk, wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Osób Internowanych „Chełminiacy 1982” – „Formy represji wobec opozycjonistów po 1981 roku”.

W Wojskowych Obozach Internowania władze komunistyczne od 5.11.1982 roku do 3.02.1983 roku, pod pozorem ćwiczeń wojskowych, pozbawiły wolności 1711 osób – członków zdelegalizowanej NSZZ „Solidarność” oraz opozycjonistów zaangażowanych w walkę z komunistyczną dyktaturą, w tym z Kielc i okolicy 60 osób. Ośrodki zostały utworzone w trzynastu jednostkach na terenie funkcjonujących wówczas trzech Okręgów Wojskowych – pomorskiego, śląskiego i warszawskiego.

Internowania pod pozorem „ćwiczeń wojskowych” służyły izolacji najbardziej niepokornych opozycjonistów, którzy mogli zainicjować lub włączyć się w akcję protestacyjną przeciwko uchwalonej w październiku 1982 r. ustawie o związkach zawodowych, delegalizującej NSZZ „Solidarność” oraz przekreślającej szanse na reaktywację związku.